به گزارش TSEpress و به نقل از هفته نامه بورس در بیشتر نقاط دنیا بانکهای متعددی در بازارسهام فعال هستند. اما در آسیا اینطور نیست. دراینجا به نظر میرسد عقلانی باشد روی سهام بانک سرمایهگذاری پست چین که عرضه سهام اولیه آن ارزشی معادل ۸ هزار میلیارد دارد، سرمایهگذاری کرد. البته بانکهای مختلف علاوه بر بورسی شلوغ باید خود را با بازاری متنوع و پرجمعیت وفق دهند. در این منطقه رشد کند، هزینه و خطر بالاست و بانکدارها مشغول مذاکره با مشتریانی هستند که تمایل ندارند نرخ هزینههای بینالمللی را پرداخت کنند. اما چرا بیشتر بانکهای برتر دنیا تصمیم میگیرند در این منطقه بمانند. آنها از آغاز هزاره جدید سرمایهگذاریهای سنگینی در آسیا را آغاز کردهاند. در اینجا این سوال به وجود میآید که آیا سرمایهگذاری داخلی آسانتر نبود؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند اکنون بانکهای بزرگ از آسیا رفتهاند. کاهش سرمایهگذاری بانکهای بزرگ در آسیا از گلدمن ساکس گرفته (که ۱۵ درصد از سرمایهگذاری خود در بانکهای ژاپنی را کاسته) تا بارکلیز، دویچه بانک و رویال بانک اسکاتلند، همه مشغول خروج از آسیا هستند. طبق آماری که مؤسسه مشاوره مک لاگان فراهم کرده، ۸ بانک بزرگ خارجی در این منطقه تعداد نیروهای مستقر در مقر اصلی خود را بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ میلادی ۱۰ تا ۱۵ درصد کاستهاند. گای موزکوفسکی یکی از تحلیلگران بانکی در مؤسسه آئوتونومس میگوید: در این اواخر آسیا دیگر بحث داغ شرکتها نیست. بلکه آنها اقدامیانجام دادهاند و البته گزارشهایی وجود دارد که به طور واضح نشان میدهد شرکتها مشغول کاهش نیرو در بخش بانکداری سرمایهگذاری در آسیا هستند. اما گزارشهای مربوط به کاهش فعالیتها داستان را به طور کامل تعریف نمیکند. زیرا بانکها دوباره به دنبال رشد در بخشهای خاص و مناطقی مانند اقیانوسیه هستند. طبق آمار مؤسسه کپیتال آی کیو، این روند در منطقهای که در دهه گذشته درآمدهای ۱۲ بانک اروپایی و بزرگترین بانک آمریکا حدود ۱۲ درصد رشد کرده و به ۸۱ میلیارد دلار رسیده چندان عجیب نیست. در این منطقه بانک بارکلیز به طور گزینشی مشغول جذب نیرو است. کردیت سوییس و بانک یوبی اس نیز با سرعت خارق العاده مشغول گسترش فعالیتهای خود به خصوص در حوزه مدیریت سرمایه هستند. بانک استاندارد چارترد نیز مشغول جذب استعدادهای خاص است تا بتواند در طیف وسیعتری از صنایع حضور داشته باشد. حتی گلدمن ساکس نیز که بیشترین میزان کاهش فعالیت در آسیا را ثبت کرده، مشغول گسترش فعالیت در اقیانوسیه است. یکی از مدیران ارشد بانکی میگوید: باید خیلی آرام عمل کنیم. اقدامات ما ربطی به عقب نشینی از بازار ندارد. ما از یک منطقه یا کسب و کار خاص خارج نشده ایم. گکول لارویا مدیر ارشد مورگان استنلی در منطقه آسیا و اقیانوسیه میگوید: دراینجا به نظر میرسد جذابیت کسب و کار هیچ گاه از بین نمیرود. نمیتوان این نکته را انکار کرد که در این بازار برخی ویژگیهای نامطلوب وجود دارد. براساس آمار مؤسسه دیلوجیک، هزینهها در آسیا معمولا با توجه به حجم معامله ۴۵ تا ۶۰ درصد کمتر از اروپا و آمریکاست. کاهش درآمدزایی از هزینهها به دلیل هزینههای بالای عملیاتی در چند منطقه و همچنین وجود سیستمهای قانونی و زبانهای مختلف، ریسکهای همخوانی همه سبب شده اند از جذابیت آسیا برای سرمایهگذاری کاسته شود. بنابراین بانکهای سرمایهگذاری مستقر در آسیا در این منطقه چه میکنند؟ در اینجا باید گفت نیازی نیست بانکداران برای دستیابی به سود در آسیا از استراتژیهای همین منطقه استفاده کنند. رید مارش مدیر بخش بانکداری سرمایهگذاری در مؤسسه بارکلیز میگوید: میان دست اندرکاران صنعت نکته واضح و مشخصی وجود دارد. نمیتوان بدون حضور درآسیا ادعای حضور در عرصه بانکداری سرمایهگذاری جهانی کرد. بانکداران معتقدند این بدان معناست که شاخصهای اقتصادی کسب و کارشان بسیار بهتر از آمار منتشر شده است. برخی دیگر نیز اشاره میکنند بانکها میتوانند از هزینهها درآمد خوبی داشته باشند. مثلا با ارائه مشاوره برای خرید دارایی چینی به یک مشتری آمریکایی. در بخش افزایش رقابت نیز باید گفت هرچند بانکهای چینی سکاندار تعیین جدول هزینههای بانکداری سرمایهگذاری در آسیا هستند، اما با حذف اطلاعات مربوط به بانکهای چینی، آمار موجود داستان متفاوتی را ارائه میکند. به عنوان مثال درآسیا به استثنای چین، بانکهای اروپایی و آمریکایی بهترین برنامههای ادغام و خرید را ارائه میکنند. بانکهای غربی ادعا میکنند دلیل مستثنی شدن چین آن است که بانکهای این کشور در بازار داخلی رقبای زیادی ندارند. بانکداران آسیایی درباره شیوههای موفقیت در منطقه نظر واحدی ندارند. گلدمن معتقد است در این منطقه برای موفقیت باید عملیاتهای سبک و کوچک انجام داد. جی پی مورگان ادعا میکند نفوذ عمیق در منطقه کلید موفقیت است. بانک سیتی نیز به مرتبط کردن مشتریان آسیایی با بیش از ۱۰۰ بانک در آمریکا معتقد است. در این میان بانک مورگان استنلی روشی هدفمند مبتنی بر محصول و جغرافیای منطقه را عامل موفقیت میداند. بانکهای اروپایی مانند یو بی اس و کردیت سوییس معتقدند بانکهای خصوصی وبزرگ قاره سبز به آنها برتری میدهد. اچ اس بی سی و استان چارت نیز معتقدند وجود بانکهای بزرگ شرکتی با نفوذ عمیق در سراسر آسیا ثمربخش است. از سوی دیگر دویچه بانک و بارکلیز نیز مشغول بررسی جریانهای سرمایه خود از بازارهای قدرتمند دیگر هستند. در این میان هیچ یک از بانکداران به ۱۳ درصد افزایش هزینهها در سه ماهه نخست سال جاری به عنوان نشانی از رشد در بازار آسیا اشاره نکردند. دیگران به احتمال افزایش هزینههای همخوانی و در نتیجه از بین رفتن درآمدها اشاره کردند. با این وجود بانکداران معتقدند چالشهای موجود در مقایسه با سودی که به دست میآورند قابل اغماض است. صندوق بینالمللی پول پیشبینی میکند رشد اقتصادی منطقه آسیا و اقیانوسیه در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ میلادی حدود دوسوم رشد اقتصادی جهان باشد. مارک اسلاتر مدیر بخش بانکداری شرکتی و سرمایهگذاری منطقه آسیا و اقیانوسیه در بانک سیتی میگوید: دلیل اصلی سرمایهگذاری عمیق در آسیا آینده است. حتی اگر درآمدها در این منطقه رشد نکند و در همان جا بماند، بازهم پیشبینی میشود از بقیه نقاط جهان بیشتر باشد. دقیقا به همین دلیل است که بانکداران نفس خود را حبس کرده اند و همچنان شعبات خود در آسیا را میسازند.یکی از بانکداران میگوید: هیچ کس از این وضعیت خوشش نمیآید اما اگر شما هم کسب و کاری ۵ میلیارد دلاری داشته باشید حداقل میتوانید در این مسابقه شرکت کنید.